Tirana, 26 lutego 2020 r.
W dniu 26 lutego 2020 roku w wieku 99 lat zmarła Nexhmije [czyt. Nedżmije] Hodża, żona przywódcy albańskiego Envera Hodży, polityk komunistyczny.
Urodziła się 8 lutego 1921 roku w Bitoli.
Pochodziła z rodziny albańskiej, która w 1928 przybyła z Dibry i osiadła w Tiranie. Po ukończeniu elitarnej szkoły średniej dla dziewcząt Nana Mbretneshe w Tiranie w 1941, rozpoczęła pracę w zawodzie nauczycielki.
Pierwsze kontakty z działaczami komunistycznymi (Qemal Stafa) nawiązała w 1937. W organizacji młodzieżowej Komunistycznej Partii Albanii działała od 1941. W czasie okupacji niemieckiej kierowała podziemnym pismem „Kobieta Albańska” (alb. Gruaja Shqiptare). W 1944 r. trafiła do 1 Dywizji Uderzeniowej Armii Narodowo-Wyzwoleńczej, gdzie zajmowała się propagandą. W 1944 r. znalazła się w sekretariacie I kongresu Albańskiego Związku Kobiet Antyfaszystowskich, a od 1946 po usunięciu Olgi Plumbi kierowała Albańskim Związkiem Kobiet (Bashkimi të Grave të Shqipërisë).W latach 1945–1991 zasiadała w parlamencie albańskim, początkowo w składzie komisji spraw zagranicznych, a potem w komisji kultury. Od 1966 kierowała Instytutem Studiów Marksistowskich przy Komitecie Centralnym APP. W latach 80. identyfikowana z grupą skrajnie konserwatywną w partii, niechętnej jakimkolwiek zmianom. Po śmierci Envera Hoxhy w 1985 wybrana przewodniczącą Frontu Demokratycznego. Kierowała tą organizacją do 1990, kiedy ją rozwiązano.
W 1991 r. została usunięta z partii i poddana krytyce w organie partyjnym Zëri i Popullit. Od 5 grudnia 1991 przebywała w areszcie domowym. 27 stycznia 1993 sąd w Tiranie skazał ją na 9 lat więzienia za defraudację i nadużycie władzy. Stanowisko N. Hoxhy na procesie zaprezentował adwokat Teodor Mosko – oskarżona odrzucała jakiekolwiek zarzuty twierdząc, że są przykładem politycznej zemsty. W apelacji wyrok podwyższono do 11 lat więzienia. Wolność odzyskała na mocy amnestii, w styczniu 1997.
1 stycznia 1945 poślubiła Envera Hoxhę, z którym była związana do jego śmierci w 1985 roku. Z tego związku przyszło na świat troje dzieci – dwóch synów (Ilir i Sokol) oraz córka (Pranvera). W ostatnich latach N. Hoxha poświęca się obronie dobrego imienia męża, uczestnicząc w obchodach rocznicowych ku jego czci w rodzinnej Gjirokastrze. Wydała trzy tomy wspomnień Jeta ime me Enverin (Moje życie z Enverem, dwutomowe) oraz Miqesi e tradhetuar (Zdradzona przyjaźń).
Odznaczona Orderem Bohatera Pracy Socjalistycznej (Hero i Punës Socialiste). Dekretem Prezydenta Republiki z 13 lutego 1995 Nexhmije Hoxha za udział w ludobójstwie narodu albańskiego została pozbawiona wszystkich odznaczeń i tytułów.
Biogram pochodzi z Wikipedii: